Corona ( Covid19) heeft ons nu al een jaar in de greep. Wat begon als een euvel ver bij ons vandaan in China. Was opeens, op nog geen drie maanden tijd ook een probleem voor Nederland. Dat dit probleem de huidige proportie zou aannemen had niemand verwacht.
Niemand had antwoorden op de vele vragen van de mensen, het was zoals Hugo de Jonge in een persconferentie zei: “het is autorijden op de achteruitkijk spiegel”. M.a.w., je past je strategie aan op je ervaring, maar eigenlijk loop je achter de feiten aan.En zo is het binnen het gezinshuis ook gegaan, je weet niet waar het naar toe gaat, maar toch moet je verantwoordelijke beslissingen nemen. De gezondheid van de kinderen staat bovenaan en als wij ziek worden wat dan?
Samen met de voogden werden er maatregelen opgesteld en genomen, de omgangsregelingen werden stop gezet voor een bepaalde tijd, niemand wist voor hoelang. De besprekingen met de voogden gaat via Zoom of teams, de kinderen gaan niet naar hun sociaal netwerk (familie) , gaan niet naar school, maar hoe moeten ze dan leren? Het online leren werd een feit en dat was even spannend voor ons met 7 jongeren in het huis. Gelukkig konden we 2 Chromebooks lenen van de Basisschool De Sleye , hebben we nog snel 2 laptops aangeschaft en zo had eenieder zijn eigen laptop of Chromebook. Maar ja, dat kon de wifi niet aan, dus ook hier een investering om de wifi binnen het gezinshuis te verbeteren, uiteindelijk liep alles op rolletjes.
Met de zomervakantie in zicht werd het vorig jaar wel nog spannend, zouden we op vakantie kunnen gaan naar Frankrijk? Het was een dubbeltje op zijn kant, maar twee weken van te voren kregen we groen licht vanuit Frankrijk maar ook van de voogden. De voogden zijn uiteindelijk eindverantwoordelijk en deze zijn op hun beurt afhankelijk van datgeen de regering beslist. Maar we konden gaan en hebben enigszins aangepast een leuke vakantie gehad. Helaas moesten we een paar dagen eerder terug komen. De gezondheid van schoonmoeder was dermate slecht dat we besloten om naar huis te gaan. Achteraf gezien hebben we geluk gehad, we waren nog geen dag weg van de camping of het gebied kreeg negatief reisadvies.
Het klinkt wellicht raar, maar voor ons als gezinshuisouders was en is het rustiger, geen reistijden meer, geen externe vergaderingen, niet rijden naar de sportverenigingen en ons werk ligt binnen het gezinshuis. Via Zoom of teams worden de meeste besprekingen keurig afgehandeld en ook de gedragswetenschapper die ons als gezinshuis begeleid ondersteund ons via Zoom. Verslagen worden middels beveiligd mailen verstuurd, kortom het gezinshuis draait door.
Zijn er dan geen problemen?
Jawel, natuurlijk zijn die er, de kinderen missen de school, kinderen en de leerkrachten. Het voetballen, Jong Nederland, turnen en fitness alles is dicht en hoe raken ze dan hun energie kwijt? Vaak krijgen wij de vraag, wat gaan we doen Petra en Eric als wij ons huiswerk af hebben? Om ze iedere dag hun kamer te laten opruimen is ook geen optie en dus slaat de verveling toe. Deze verveling begint ons nu ook op te breken en met ons vele andere mensen. Wij weten onderhand ook niet meer wat we de kinderen kunnen laten doen en met name deze kinderen hebben juist structuur en regelmaat nodig.
Wat ons betreft, laten wij ons nu allemaal zo goed als mogelijk aan de regels en maatregelen houden dan kunnen wij de hoop vestigen op een Corona vrije zomer!
Groetjes Petra en Eric
